La presencia del laísmo, leísmo y loísmo en seis relatos breves de Juan Arzadun, Juan de Irigoyen, Miguel Aranaz y Rafael Sánchez
Fecha
2020Autor
Versión
Acceso abierto / Sarbide irekia
Tipo
Artículo / Artikulua
Versión
Versión publicada / Argitaratu den bertsioa
Impacto
|
10.48035/rhsj-fd.20.4
Resumen
Laísmo, leísmo y loísmo son tres fenómenos sintácticos recurrentes en la lengua castellana producidos por el uso erróneo de los pronombres personales átonos o clíticos. Estas variaciones de la norma se han estudiado extensamente a lo largo de la historia desde el punto de vista tanto sincrónico como diacrónico o funcional. No han faltado autores que han buceado en textos literarios para trazar su ...
[++]
Laísmo, leísmo y loísmo son tres fenómenos sintácticos recurrentes en la lengua castellana producidos por el uso erróneo de los pronombres personales átonos o clíticos. Estas variaciones de la norma se han estudiado extensamente a lo largo de la historia desde el punto de vista tanto sincrónico como diacrónico o funcional. No han faltado autores que han buceado en textos literarios para trazar su formación y desarrollo, los que se han servido de estas observaciones para anclarlos en su origen latino, o aquellos que los han investigado desde el contacto de lenguas y su realización por parte de hablantes bilingües. En este artículo, vamos a realizar un estudio textual en el que analizaremos estas tres variaciones de los pronombres clíticos en varios relatos breves, escritos en el primer tercio del siglo XX por cuatro autores vizcaínos, a saber, Juan Arzadun, Juan de Irigoyen, Manuel Aranaz Castellanos y Rafael Sánchez Mazas, como reflejo literario del uso de los pronombres átonos en el castellano de Bilbao, definido como dialecto leísta. [--]
Laismoa, leismoa eta loismoa izenordain pertsonal atono edo klitikoen okerreko erabilerak gaztelanian errepikatutako hiru fenomeno sintaktiko dira. Arauaren aldaketa horiek asko aztertu dira historian zehar, bai ikuspuntu sinkronikotik, bai diakronikotik edo funtzionaletik. Ez dira falta izan literatura-testuetan murgildu diren autoreak beren prestakuntza eta garapena taxutzeko; behaketa horiek e ...
[++]
Laismoa, leismoa eta loismoa izenordain pertsonal atono edo klitikoen okerreko erabilerak gaztelanian errepikatutako hiru fenomeno sintaktiko dira. Arauaren aldaketa horiek asko aztertu dira historian zehar, bai ikuspuntu sinkronikotik, bai diakronikotik edo funtzionaletik. Ez dira falta izan literatura-testuetan murgildu diren autoreak beren prestakuntza eta garapena taxutzeko; behaketa horiek erabili dituztenak latinezko jatorrian ainguratzeko, edo hizkuntzen kontaktuetatik eta hiztun elebidunen errealizaziotik ikertu dituztenak. Artikulu honetan, testuazterketa bat egingo dugu, eta, bertan, izenordain klitikoen hiru aldaketa horiek aztertuko ditugu zenbait kontakizun laburretan, zeinak Bizkaiko lau autorek idatzi baitzituzten XX. mendearen lehen herenean (Juan Arzadun, Juan de Irigoyen, Manuel Aranaz Castellanos eta Rafael Sánchez Mazas), Bilboko gaztelaniako izenordain atonoen erabileraren literaturaisla gisa. [--]
Laísmo, leísmo and loísmo are three syntactic variations produced in Spanish, due to the incorrect use of the unstressed personal pronouns. These deviations of the linguistic norm have been widely studied from the synchronic, diachronic or functional points of view. Even, some scholars have traced back their origin to the dative case of Latin. Another possibility to study this topic is from the p ...
[++]
Laísmo, leísmo and loísmo are three syntactic variations produced in Spanish, due to the incorrect use of the unstressed personal pronouns. These deviations of the linguistic norm have been widely studied from the synchronic, diachronic or functional points of view. Even, some scholars have traced back their origin to the dative case of Latin. Another possibility to study this topic is from the point of view of bilingualism and language contact. In this article, we are going to develop a textual study in which we will analyse the laísmo, leísmo and loísmo in six short stories written at the beginning of the 20th century, by four writers from Biscai –Juan Arzadun, Juan de Irigoyen, Manuel Aranaz Castellanos and Rafael Sánchez Mazas–, as a literary reflection of the use of the afore mentioned unstressed personal pronouns. [--]
Materias
Laísmo,
Leísmo,
Loísmo,
Relatos breves,
Vascuence,
Laismoa,
Leismoa,
Loismoa,
Kontakizun laburrak,
Euskara,
Laísmo,
Leísmo,
Loísmo,
Short stories,
Basque
Editor
Universidad Pública de Navarra / Nafarroako Unibertsitate Publikoa
Publicado en
HUARTE DE SAN JUAN. Filología y Didáctica de la Lengua N. 20 / Filologia eta Hizkuntzaren Didaktika 20 Z. Pamplona: Universidad Pública de Navarra / Nafarroako Unibertsitate Publikoa, 2020. Págs. 77-106
Departamento
Universidad Pública de Navarra. Departamento de Ciencias Humanas y de la Educación /
Nafarroako Unibertsitate Publikoa. Giza eta Hezkuntza Zientziak Saila