Soinua fidagarritasunez gordetzeko erronka: musika-notazioa eta grabaketak

Abstract

Musika batek luzaroan irauteko, musika-notazioa izan da euskarri bakarra soinua grabatzeko teknologien asmakuntzaren aurretik. Gaur egun, bi aukera hauek elkarrekin bizirauten dute modu eraginkor batetan, eta biak dira erabiliak ikerketa etnomusikologikoetan. Artikulu honetan, notazioa eta grabaketen inguruko azterketa eta gogoeta bat aurkezten da, gauden Aro Post-digitaletik atzera begira, modu kritiko batetan. Euskal Herriari erreparatuz eta aintzinako kantuaren ezaugarriak ia galdurik daudelarik, folkloristek XIX. mende bukaeran eta XX. mende hasieran kantutegietan bildutako musikaren irakurketa sakon eta kritiko bat egitea beharrezkoa da. Izan ere, zituzten helburuak eta metodologiak, ez dira egungo etnomusikologiarenak.

Before the invention and development of sound recording technologies, musical notation was the only way to assure the durability of a musical composition. Nowadays, both means of music conservation coexist efficiently, and both are used in ethnomusicology research. This article presents a study and a reflection on musical notation and sound recording, looking back from our Post-digital Era in a critical way. In the Basque Country, traditional songs have barely left a footprint in the song compilations known as kantutegiak, therefore it is necessary to meticulously study the music compiled by 19th and 20th Century folklorists, with manifested different goals than the scientific canons of current ethnomusicology.